«Να το κάνω “μέχρι τέλους”»

Η κοινωνία μας έχει πλαισιώσει τη σεξουαλική επαφή λόγω της αναπαραγωγικής της ιδιότητας, ως την πιο οικεία από όλες τις σεξουαλικές πράξεις, αυτή που πρέπει να «φυλάσσεται» για τον κατάλληλο σύντροφο. Ωστόσο, αντίθετα με τη συμβατική φιλοσοφία, πιστεύω ότι το στοματικό σεξ είναι μια πολύ πιο οικεία εμπειρία, που απαιτεί περισσότερη εμπιστοσύνη και πάθος από τη διείσδυση. Εξάλλου, το να βάζεις τα γεννητικά όργανα κάποιου άλλου στο στόμα σου είναι πολύ πιο «προσωπικό» από την πρόσωπο-με-πρόσωπο διείσδυση. Ωστόσο, η δική μου άποψη είναι η λιγότερο δημοφιλής. Γιατί;

Αυτό έχει να κάνει με κάτι που αποκαλώ «Η Πλάνη του Πεοθηλασμού». Συγκεκριμένα, οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες τείνουν να καθυστερούν να επιτρέψουν σε κάποιον να τους κάνει στοματικό σεξ, σε σχέση με το πόσο γρήγορα προχωρούν στη διείσδυση, αλλά προσφέρουν πεοθηλασμό ακόμα και στο πρώτο ραντεβού.

Στο βιβλίο της “Girls & Sex” (2016), η Peggy Orenstein γράφει: «Όταν μιλούσα με κορίτσια για το στοματικό σεξ, διαπίστωσα ότι το ξεκινούσαν από αρκετά μικρή ηλικία, και συνήθως γινόταν μονόπλευρα [χωρίς ανταπόδοση]». Η δική μου εμπειρία επιβεβαιώνει αυτό το φαινόμενο.

Αφού ξεκίνησα τη σεξουαλική μου δραστηριότητα στα 15, σχεδόν κάθε αγόρι με το οποίο είχα κάποια επαφή μου ζητούσε αμέσως να του κάνω στοματικό σεξ. Όταν έλεγα «όχι», συχνά απαντούσαν κάτι όπως: «Γιατί όχι; Δεν σου ζητάω να κάνουμε σεξ». Λες και το στοματικό σεξ δεν είναι σεξ. Πολλές από τις φίλες μου είχαν παρόμοιες εμπειρίες. Ο πεοθηλασμός θεωρείται δεδομένος· το στοματικό σεξ στη γυναίκα είναι η εξαίρεση.

Η Jessica Wood, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Guelph, προσπάθησε να ποσοτικοποιήσει το φαινόμενο σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Canadian Journal of Human Sexuality στις αρχές του 2016. Ερεύνησε ένα δείγμα 1.500 Καναδών φοιτητών, ηλικίας 18-24, για να εξετάσει τις διαφορές των φύλων στις πρακτικές στοματικού σεξ και στην απόλαυση που λαμβάνουν. Από τους 900 συμμετέχοντες που ήταν ετεροφυλόφιλοι και σεξουαλικά ενεργοί, περισσότεροι από τα δύο τρίτα (περίπου 70%) δήλωσαν ότι η τελευταία τους σεξουαλική επαφή περιλάμβανε στοματικό σεξ. Ωστόσο, περισσότερες από τις διπλάσιες γυναίκες (26%) σε σχέση με άνδρες (10%) είχαν δώσει στοματικό σεξ χωρίς να λάβουν.

Η ειρωνεία είναι ότι, ενώ περισσότεροι από τους μισούς άνδρες που είχαν κάνει στοματικό σεξ σε γυναίκες δήλωσαν ότι το απολαμβάνουν πολύ, μόνο το 28% των γυναικών που έκαναν πεοθηλασμό ανέφεραν ότι τους ήταν ευχάριστο. Δηλαδή, οι γυναίκες προσφέρουν περισσότερο από ό,τι λαμβάνουν, παρά το γεγονός ότι οι άνδρες απολαμβάνουν να δίνουν στοματικό περισσότερο από όσο οι γυναίκες απολαμβάνουν να το κάνουν.

Προσθέστε σε αυτό τον κίνδυνο των ΣΜΝ από το στοματικό σεξ, την εγγύτητα που συνεπάγεται (ακόμα κι αν δεν θεωρείται οικεία), καθώς και το γεγονός ότι η πράξη δεν προσφέρει εγγενή φυσική ευχαρίστηση στις γυναίκες, και αναρωτιέμαι: γιατί οι γυναίκες θεωρείται δεδομένο ότι προσφέρουν αυτή την απόλαυση τόσο εύκολα, χωρίς να τη λαμβάνουν; Και ακόμα πιο σημαντικό, γιατί τόσες πολλές συμφωνούν να ανταποκριθούν σε αυτή την προσδοκία;

Σύμφωνα με την Orenstein, αυτό έχει να κάνει πολύ με τη μέτρια σεξουαλική εκπαίδευση. Τα μαθήματα συχνά καλύπτουν την τριχοφυΐα, τις ορμόνες και την περίοδο, αλλά μέχρι εκεί. Γράφει: «. . .στη συνέχεια τα μαθήματα "γκριζάρουν" την περιοχή ανάμεσα στα πόδια, οπότε δεν μιλάμε ποτέ για το αιδοίο, δεν μιλάμε ποτέ για την κλειτορίδα. Πολύ λίγα κορίτσια εξερευνούν το σώμα τους, δεν έχουν αυτογνωσία, και στη συνέχεια εισέρχονται στις σεξουαλικές τους εμπειρίες».

Αυτή η άγνοια, σε συνδυασμό με την κοινωνική ντροπή, κάνει πολλές γυναίκες να νιώθουν αμηχανία με το να λαμβάνουν στοματικό σεξ. Το ιδανικό της «τέλειας» γυναικείας εμφάνισης οδηγεί πολλές να επικεντρώνονται στην απόλαυση του άνδρα, αποφεύγοντας να τραβήξουν προσοχή στο δικό τους σώμα.

Η λύση; Αμφισβητήστε αυτή την ανισότητα. Αν δεν απολαμβάνετε το στοματικό σεξ με αγνώστους, μην το κάνετε. Και αν το κάνετε, απαιτήστε να είναι αμοιβαίο. Όπως γράφει η Orenstein:
«Αν κάθε φορά που ήσουν με έναν άντρα, σου έλεγε να του φέρεις ένα ποτήρι νερό και δεν σου προσέφερε ποτέ εκείνος, θα το δεχόσουν; Όχι, βέβαια».

Το ίδιο ισχύει και εδώ. Μην το δεχτείτε.