Πολύ πριν γίνει το δημοφιλέστερο sex toy αυνανισμού και αγαπημένο γυναικείο ερωτικό αξεσουάρ, τα νοικοκυριά και οι γιατροί είχαν σε ευρεία χρήση ένα ηλεκτρικό αντικείμενο με μοτέρ και πολλαπλές λειτουργίες, τον δονητή. Στη δεκαετία του 30, οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν ένα μακρύ εργαλείο με ηλεκτρικό μοτέρ το οποίο μπορούσε να λειτουργήσει είτε σαν μίξερ προκειμένου να φτιάξουν την πίτα τους, να στεγνώσουν τα μαλλιά τους, είτε να καθαρίσουν το πάτωμα.
Η βάση ήταν η ίδια, απλά άλλαζε το εργαλείο στο τελείωμα, άρα και οι χρήσεις του. Η σύνδεση του εργαλείου αυτού με το ανθρώπινο σώμα έγινε όταν χρησιμοποιήθηκε σαν θεραπεία με ηλεκτρικές δονήσεις, κάτι σαν ηλεκτρική κουβέρτα. Στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν ανάμεσα στα ιατρικά μέσα με ρεύμα που δίνονταν σαν θεραπευτικά μέσα, παράλληλα με ζώνες που λειτουργούσαν με γαλβανικές μπαταρίες και άλλα τέτοια που ακούγονται κάπως περίεργα.
Percuteur, ο μπαμπάς του δονητή
Ο Βρετανός Joseph Mortimer Granville -περίπου το 1880- εφηύρε τον πρώτο δονητή με ηλεκτρικό μηχανισμό και τον ονόμασε percuteur, ελληνιστί επικρουστήρας. Πίστευε τότε ότι η δόνηση θα θεράπευε νευρολογικές παθήσεις, όπως η υστερία που στα τότε χρόνια θεωρούνταν νευρολογική ασθένεια, δρώντας κατασταλτικά. Το ενδιαφέρον είναι ότι τη θεραπεία αυτή τη σύστηνε ο Granville μόνο σε άνδρες και όχι σε γυναίκες γιατί δεν ήθελε, όπως έλεγε, να τις κάνει πιο υστερικές! Στα μισά του 20ού αιώνα οι ηλεκτρικές συσκευές όπως τα πλυντήρια και οι ραπτομηχανές, αποτελούσαν είδος πολυτελείας και σηματοδότησαν την ανέλιξη της μεσαίας τάξης. Οι δονητές ήταν μια καινοτόμα ηλεκτρική συσκευή, υψηλής τεχνολογίας, που υπόσχονταν στους υποψήφιους αγοραστές μοντέρνα και άνετη ζωή. Οι τραπεζίτες χάριζαν το 1960 τοστιέρες σε όσους επέλεγαν την τράπεζά τους για να ανοίξουν λογαριασμό. Έτσι και μια εταιρεία παροχής ηλεκτρικού στην Αμερική, η Rural Electrification Administration έδινε δώρο ένα δονητή σε κάθε αγρότη που θα έβαζε ρεύμα στη φάρμα του.
Δονητής για τον πόνο του άλλου
Εύλογα θα αναρωτηθείς για ποιο λόγο έδιναν δονητές και όχι κάποια άλλη συσκευή. Οι δονητές δεν σχετίζονταν ακόμα με τη σεξουαλική ζωή των ανθρώπων αφού ήταν ένα εργαλείο ανακούφισης του σώματος από πόνους και άγχος, που χρησιμοποιούσε δόνηση πάνω σε σημεία του σώματος και αφορούσε όλες τις ηλικίες. Οι κουρασμένες νοικοκυρές έβρισκαν ανακούφιση σε όλο τους το σώμα, τα μωρά χαλάρωναν από τους κολικούς και σταματούσαν το γοερό κλάμα, ενώ οι εργάτες ήθελαν οπωσδήποτε ένα μασάζ στα πόδια και την πλάτη όταν γυρνούσαν το βράδυ σπίτι κατάκοποι. Επιπλέον οι γιατροί πρότειναν το εργαλείο που δονείται για να θεραπεύσει ασθένειες όπως τη λαρυγγίτιδα, κάνοντας μαλάξεις στο λαιμό ή το συνάχι, με μαλάξεις στη μύτη. Κάποιοι μάλιστα, πρότειναν σε καραφλούς άνδρες το μασάζ με δονητή στο κεφάλι, προκειμένου να ξαναφυτρώσουν τα μαλλιά τους.
Εκεί γύρω στο 1900 κάποιες διαφημίσεις είχαν αρχίσει να αναδεικνύουν το δονητή ως εναλλακτική θεραπεία για πλήθος ασθενειών και παθήσεων όπως η παχυσαρκία, η φυματίωση και οι ζαλάδες. Χρειάστηκαν μόνο μερικά χρόνια για να δουν οι κατασκευαστές τις πωλήσεις τους να εκτοξεύονται. Ο επιστημονικός κόσμος όμως έβλεπε να χρησιμοποιεί κατά κόρον ο κόσμος ένα αντικείμενο που δεν είχε καμία σχέση με την ιατρική για θεραπευτικούς λόγους και έτσι ξεκίνησαν οι αντιδράσεις. Πολλοί λοιπόν έκαναν λόγο ότι οι διαφημίσεις παραπλανούν, ότι είναι επικίνδυνος ο δονητής για την υγεία και ότι η μόνη του ευεργετική δράση βρισκόταν στην ψυχολογία του ασθενή που πίστευε ότι έκανε κάτι.
Γιατρικό για οργασμούς
Ένα εργαλείο που αγοραζόταν με μανία από το κοινό, δεν μπορούσε απλά να αποσυρθεί επειδή οι γιατροί -και δικαίως- έλεγαν ότι δεν θεραπεύει τη φυματίωση. Έπρεπε να το πλασάρουν με διαφορετικό τρόπο που δεν θα προκαλούσε αναστάτωση στην επιστημονική κοινότητα. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι πάντα υπέβοσκε η χρήση του ως ερωτικό εργαλείο, απλά η συντηρητική κοινωνία της εποχής δεν μπορούσε ούτε να το παραδεχτεί. Έτσι, στις αρχές του 20ού αιώνα όλοι οι δονητές συνοδεύονταν με εξαρτήματα σε φαλλικό σχήμα έτσι ώστε να γιατρεύει ασθένειες όπως οι αιμορροΐδες, η κολπίτιδα και άλλες που σχετίζονταν με τα γεννητικά όργανα και τη σεξουαλικότητα.
Ο αυνανισμός ήταν ένα θέμα ταμπού και η αυτοϊκανοποίηση ποτέ δεν ειπώθηκε ανοιχτά αφού υπήρχαν θεωρίες ότι είναι ασθένεια που προκαλεί υστερία στις γυναίκες και ανικανότητα στους άνδρες, ακόμα και ότι τυφλώνει έλεγαν! Έτσι, ο κόσμος χρησιμοποιούσε μεν το δονητή για να ανακουφιστεί ή να ικανοποιηθεί αλλά χωρίς την ευρεία έννοια της αυτοϊκανοποίησης. Ούτε οι ίδιοι δηλαδή δεν μπορούσαν να σκεφθούν ότι κάνουν κάτι τόσο αμαρτωλό και μη αποδεκτό από την κοινωνία.
Μετά τη σεξουαλική επανάσταση στην Αμερική, κάπου γύρω στο 1960, η θέση των δονητών επαναπροσδιορίστηκε, αφού τότε θεωρούνταν ένα ξεπερασμένο και αμφιλεγόμενο ιατρικό εργαλείο. Το κίνημα φεμινιστριών στα 70s έδωσε στο δονητή τη χρήση ως εργαλείο γυναικείας απελευθέρωσης. Αν αγαπούσες τον εαυτό σου, έπρεπε να νιώσεις ελεύθερη να αυτοϊκανοποιηθείς. Μέχρι και πολιτικό επιχείρημα αποτέλεσε ο δονητής, προκειμένου οι καταπιεσμένες νοικοκυρές να μπορέσουν να πολεμήσουν την ανισότητα και την πατριαρχία αλλά και να έχουν δυνατούς οργασμούς που μόνες τους θα κατάφερναν. Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι και έτσι η χρήση ενός δονητή αποκτά μεγαλύτερη αξία όταν ξέρεις ότι τόσες δεκαετίες βρίσκεται στο προσκήνιο υπηρετώντας διαφορετικές ανάγκες των ανθρώπων.
